Kinderen zijn de toekomst
Toen vrijwilliger Georges kennismaakte met het gezin van Hibaq, was er meteen een klik.
Wat begon als praktische ondersteuning groeide uit tot een warme band vol vertrouwen, groei en wederzijds respect.
Meteen goed!
Toen Georges voor het eerst bij Hibaq over de vloer kwam, voelde het meteen goed. “Er was van bij het begin een klik, in twee richtingen,” vertelt Hibaq. “We hadden vertrouwen in elkaar. Het voelde niet vreemd – Georges hoorde er gewoon bij.”
Wat vond Hibaq fijn?
Tijdens de wekelijkse bezoekjes hielp Georges waar hij kon.
Hij ondersteunde Aragsan met haar huiswerk, hielp Yacqub bij de overstap naar het eerste leerjaar, en begeleidde mama Hibaq bij haar zoektocht naar werk. “Hij hielp met mijn cv, ging mee naar uitzendkantoren… maar ook met praktische dingen, zoals het herstellen van het fornuis en de douche,” vertelt ze dankbaar.
Georges vulde zijn rol ook op een creatieve manier in.
“Via de fietsbibliotheek in Hasselt heb ik het hele gezin kunnen voorzien van fietsen,” zegt hij. “Zo kunnen ze zich op gezonde en makkelijke manier verplaatsen in de stad.”
De gesprekken tussen hen liepen vanzelf. “We bespreken situaties, maar in 95% van de gevallen zijn we het eens,” lacht Hibaq. “Hij luistert goed en denkt mee.”
Wat Hibaq vooral waardeerde, was de brede steun die ze voelde: “Hij heeft me echt geholpen om stappen te zetten, maar ook de kinderen groeiden.
“Yacqub maakte een enorme sprong op school. En ikzelf heb veel bijgeleerd – over werken, maar ook over hoe alles in België loopt.”
En wat Georges van haar leerde? “De Somalische keuken,” zegt ze trots. “Dat vond hij heerlijk.”
Vrijwilliger Georges kijkt met een warme glimlach terug.
“Het is een heel warm gezin,” zegt hij. “Hibaq is assertief, kent de diensten en heeft veel vaardigheden. In de tijd dat ik haar ken, is ze alleen maar gegroeid.”
Hij zag hoe de kinderen open bloeiden en hoe Hibaq haar eerste stappen zette richting werk. “Ze wil vooruit, en dat vind ik erg chique.”
Georges ondersteunde vooral op het praktische en professionele vlak. “Ik ben vaak meegegaan – naar het gemeentehuis, naar uitzendkantoren, naar haar eerste werkplek. Zo kon ik tonen hoe het werkt. En ik heb haar een map gegeven met informatie over waar ze terechtkan.”
Op de vraag of er een moment uitspringt, denkt hij even na. “De leerkracht van Yacqub vertelde hoe tevreden ze was over zijn vooruitgang. En het moment dat Hibaq aan haar eerste werk begon – dat blijft bij.”
Over verschillen in cultuur of gewoonten spreekt hij met respect. “Ik heb daar alleen maar positieve ervaringen mee. Er was veel warmte en dankbaarheid.”
Met een glimlach besluit hij:“Het was een heel mooi traject. Kinderen zijn de toekomst – en ik ben klaar om een nieuw gezin te ondersteunen.